Nie Judasz, ale Jezus umożliwił nasze zbawienie. Śmierć Pana była potrzebna, by mogło nastąpić odkupienie ludzi. Ktoś absolutnie niewinny musiał wziąć na siebie wyrok za nasz grzech. Według woli Boga, Jezus „… został wydany za grzechy nasze i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia.” (Rz 4:25).
Przy ukrzyżowaniu, od powzięcia zamiaru do czynu, brało udział wielu ludzi, zarówno Żydzi jak Rzymianie:
- Wysoka Rada (Mk 14:64),
- Zgromadzony tłum (Jn 19:7); Dz 13:28),
- Piłat (Mk 15:15)
- Żołnierze rzymscy (Mk 15:24).
- Również Judasz, poprzez swoją zdradę, uczestniczył w ukrzyżowaniu.
Judasz nie był do wydania Jezusa przymuszony przez Boga, była to Jego własna decyzja. To, że Pan przewidział czyn Judasza (Jn 13:21-30), i że czyn ten został w detalach przedstawiony w przepowiedni w Starym Testamencie (Zach 11:12-13), jest świadectwem Boskiej wszechwiedzy, lecz w żadnym przypadku przymuszeniem Judasza dla tego czynu.
Motywy Judasza nie są tak jednoznaczne do rozpoznawalne w tekstach ewangelii. Wielu ludzi formułuje tezę, że Judasz miał zamiar wprowadzić Jezusa w tak trudną sytuację, by ten w końcu musiał zademonstrować swoją władzę. Judasz bowiem, nie mógł pojąć, że Jezus dopuści do swojej śmierci.
Choć wielu ludzi przyczyniło się bezpośrednio do śmierci Chrystusa, to w żadnym przypadku nie oni byli inicjatorami idei jego śmierci, gdyż Jezus zmarł z powodu grzechu całej ludzkości. Każdy z nas brał udział w śmierci Jezusa, gdyż „… On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie.” (Iz 53,5).
Przed mało znaczącą służącą arcykapłana Św. Piotr zaparł się znajomości z Chrystusem, co jest właściwie równoznaczne zdradzie Judasza. Istotna różnica pomiędzy obydwoma mężczyznami nie polega zatem na ich grzechu, lecz tkwi w ich pokucie.
Dlatego, że Piotr żałował swojego uczynku (2 Kor 7:9: „Zasmuciliście się bowiem po Bożemu”) i pokutował za ten czyn, uzyskał przebaczenie. Również Judasz mógł uzyskać przebaczenie, gdyby go szukał we właściwym miejscu – u Jezusa.
Judasz jednak do Jezusa nie wrócił, dlatego też jego „ból” po złym czynie trwał, aż doprowadził go do samobójstwa.